OranjeFeestShirt: 1974

Nauwelijks belangstelling
Al jaren niet meer gekwalificeerd. Miserabele voorbereiding, slecht spel, magere resultaten, financiale perikelen, sponsor problemen, gedoe om premies en nauwelijks belangstelling van het publiek.

Waar hebben we het over? Je zou het niet zeggen maar dit was de omschrijving van het Nederlands elftal wat een paar weken later furore zou maken in Duitsland op de eindronde van het wereldkampioenschap voetbal in 1974.

Rinus Michels, ode aan de Westertoren

De generaal
Het was Rinus Michels die zorgde voor de ommezwaai. De generaal werd hij genoemd. Gevreesd om zijn spijkerharde aanpak en zijn dominante leiderschapsstijl. Gevierd door zijn droge humor en natuurlijk wereldberoemd door die ene uitspraak.
Michels zei ooit tegen een journalist; "Topvoetbal is zoiets als oorlog. Wie te netjes blijft, is verloren". Uiteindelijk werd deze uitspraak verbasterd en vervormd tot “Voetbal is oorlog”. Een uitspraak die misschien nooit zo bedoeld was, maar toch voor altijd aan Rinus Michels zal kleven. Wat ook voor altijd aan Rinus Michels zal blijven kleven was zijn zangtalent. Samen met Johnnie Jordaan, Willy Alberti en Hans Boskamp bracht Rinus een ode aan de Westertoren tijdens een ontspannen avondje voor de spelers tijdens het WK van 1974.

15 juni...niet trefzeker.
Voor Oranje begon het WK in Duitsland op 15 juni 1974 met de wedstrijd tegen Uruguay. Wereldkampioenen van 1930 en 1950 en veelvuldig winnaar van de "Copa America"
De keiharde Uruguayanen gaven zich niet zo maar gewonnen. Regelmatig lag een Nederlandse speler op de grond nadat hij kennis had gemaakt met de bijzondere kwaliteiten van deze tegenstander. Uiteindelijk scoorde Johnny Rep twee keer en de eerste groepswedstrijd was binnen. Dat de uitslag voor Uruguay als een wonder beschouwd mag worden zie je in de samenvatting van deze wedstrijd. Let maar eens op hoe vaak de bal net naast of over wordt geschoten. Oranje wint maar trefzeker was het allerminst.

Veel kansen maar geen doelpunten.
Op 19 juni volgde een gelijkspel tegen Zweden. Ondanks dat Oranje voortdurend de aanval zocht en kans op kans creëerde bleef het 0 - 0. Opnieuw schitterend spel maar weer allerminst trefzeker. Zien? O.K. klikken maar voor de samenvatting, hij duurt ruim 7 minuten.

En nog een penalty.
Bulgarije was geen partij voor Oranje al in de 5e minuut ging de bal op de stip nadat Johan Cruijff in het strafschopgebied was neergehaald. Neeskens schoot de bal in het net met de kracht van een komeet. Dat wil ik nog eens zien moet scheidsrechter Boskovic gedacht hebben want hij liet de penalty overnemen omdat een Oranje speler te vroeg de "16-meter" inliep. Neeskens faalde niet. 1 - 0. Later in de wedstrijd zou Neeskens voor de derde keer in deze wedstrijd oog in oog met doelman Stevan Stoykov komen te staan. Ook deze penalty werd door Johan Neeskens benut op zijn befaamde wijze, loeihard hoog in de goal. De eindstand werd uiteindelijk bepaald op 4 - 1. De goal van Bulgarije werd overigens door onze eigen Ruud Krol gemaakt. Eindelijk was Oranje trefzeker. Vanaf dat moment was Oranje de onbetwiste titel favoriet van het toernooi. Vanaf dat moment moet het zijn begonnen. De wedstrijd tegen Bulgarije op 23 juni 1974 moet het begin zijn geweest van de Oranje gekte die tijdens elk groot toernooi over Nederland heerst.

In tegenstelling tot wat we nu gewend zijn bestond er in 1974 geen knock-outsysteem, met een halve en een kwart finale, maar een tweede groepsfase voor de winnaars en de tweede plekken uit de eerste groepsfasen.

Ruud Krol neemt wraak
De eerste tegenstander was Argentinië, weer een spijkerharde Zuid-Amerikaanse tegenstander. de "één nul" werd gemaakt door Johan Cruijff. En hoe! Op aangeven van Willem van Hanegem plukte Cruijff letterlijk de bal uit de lucht weg tussen de Argentijnse verdedigers. Bijna vallend sleept hij de bal langs de keeper. Speelt eigenlijk de bal te ver voor zich uit, maar weet toch te scoren. 1 - 0. In de 24e minuut schiet Ruud Krol alle frustratie van de eigen goal uit de wedstrijd tegen de Bulgaren van zich af. Een hoekschop van Wim Jansen wordt door de Argentijnse doelman weggeslagen. De bal komt voor de voeten van Ruud Krol, die werkelijk snoeihard uithaalt. 2 - 0. John Rep maakte er 3 - 0 van. En de eindstand werd door een magistrale goal van Johan Cruijff op 4 - 0 bepaald.

Oranje had naam gemaakt. dat begon al tijdens de wedstrijd tegen de Zweden, Ondanks dat het duel doelpuntloos eindigde was de het vertoonde spel van het Nederlands elftal bij vlagen kunst te noemen. Deze lijn zette door in de wedstrijd tegen Bulgarije en door Argentinië met 4 - 0 te verslaan was het voor vriend en vijand duidelijk; Oranje zou wereldkampioen worden.

De tweede confrontatie van de tweede ronde. Oost Duitsland stond op het programma. Op 30 juni traden we aan in Gesenkirchen. "Afgetrapt door Wim van Hanegem op die andere Willem: Jansen ja, dan nog een andere Willem: Suurbier en dan de vierde Willem is Rijsbergen" Zo begon de wedstrijd tegen de gevreesde oostblokkers. Die vrees bleek echter ongegrond. Na 8 minuten is het Johan Neeskens die de score opent. Rob Rensenbrink maakt er nog 2 - 0 van en Oranje staat met één been in de finale.

Alleen wereldkampioen Brazilie kan nog roet in het eten gooien. Althans dat dachten we. Oranje vierde feest.... in het zwembad van het hotel.

Nackte mädchen?

Het Nederlands elftal verbleef op dat moment het Waldhotel Krautkrämer in Hiltrup. Dit hotel zou een deel van zijn beroemdheid ontlenen aan een verhaal over een zwempartij van enkele spelers van Oranje. Daags voor de halve finale tegen Brazilië stond er een artikel in het Duitse boulevardblad Bild-zeitung getiteld "Cruijff, Sekt und nackte Mädchen" Na de overwinning op Oost Duitsland zouden de Nederlandse spelers zich in het zwembad van het hotel te goed hebben gedaan aan Champagne in het gezelschap van een aantal Duitse meisjes. In de loop der jaren zijn steeds meer verhalen naar buiten gekomen over de gebeurtenissen op die avond in Hiltrup. Toch is nog steeds niet duidelijk wat zich daar nu werkelijk heeft afgespeeld. Zo zou Danny Cruijff direct met Johan gebeld hebben nadat ze het artikel onder ogen had gekregen. In het telefoongesprek zou ze gedreigd hebben Johan onmiddelijk te verlaten. de koffers stonden al klaar. Volgens sommigen zou dit grote invloed hebben gehad op het spel van Johan Cruijff in de finale tegen Duitsland. Dit was de enige wedstrijd van het toernooi dat hij niet zijn gebruikelijke niveau haalde. Maar goed. We kwamen voor het voetbal. Ernst Happel zou zeggen;

"Kein geloel Fussball spielen"

Samba voetbal?
Nog voor dit alles bij de spelersvrouwen was doorgedrongen stond er een ontmoeting met wereldkampioen Brazilië op het programma.
3 juli. Brazilië - Nederland was een legendarische wedstrijd. Niet vanwege het verwachtte samba voetbal van de Brazilianen. Maar wel omdat deze wedstijd uitblonk in hardheid en gemeenheid. Mensen die zich geïrriteerd hebben aan het harde spel van Oranje in de finale wedstrijd tegen Spanje op het WK 2010 moeten maar eens deze samenvatting maar eens bekijken. Het was gelukkig niet alleen schoppen en slaan in deze wedstijd. Bij vlagen speelde Oranje magistraal en de twee goals waren van een ongeëvenaarde schoonheid. Ruud Krol verteld het verhaal nog eens.

Nederland was Oranje. De finale van een wereldkampioenschap was gehaald. We gingen naar München toe om die gouden bal op te halen. Daar zouden Johan Cruijff, Johan Neeskens al die Willems in het elftal en de rest van onze jongens voor zorgen. We wisten het zeker!

7 juli 1974 Olympiastadion Múnchen
Nederland trapt af voor de finale tegen gastland Duitsland, toen nog West-Duitsland. Binnen enkele seconden, en nog voor er maar één Duitser de bal had aangeraakt, lag de bal op de penalty stip voor het West-Duitse doel. Johan Cruijff werd na een demarrage door Uli Hoeneß in het strafschopgebied neergehaald. Johan Neeskens, wie anders, voltrok het vonnis op zijn typerende wijze. West-Duitsland liet zich echter niet van de wijs brengen door deze vroeg toegebrachte mokerslag en binnen 20 minuten lag de bal aan de andere kant op de stip nadat Bernd Hölzenbein uiterst gewillig naar de grond ging door een overtreding van Wim Jansen. Breitner benutte de penalty en zette de Duitsers op gelijke hoogte. Vlak voor rust belandde de bal vervolgens bij Gerd Müller die zijn bijnaam "Der Bomber"eer aan deed en voor 2-1 zorgde.

"waren we er toch ingetuind". In de tweede helft lukte het Oranje niet de wedstrijd opnieuw naar de hand te zetten. Het duel eindigde in 1-2 en West-Duitsland werd wereldkampioen.
Voor hen die het verlies nog steeds niet verwerkt hebben is hier een korte samenvatting. Voor alle anderen is het filmpje hieronder. Net zo traumatisch maar dan langer.